Carolina Eend, Aix sponsa, North-American Wood duck
3974_140219	4762_140319	4769_140319	4775_140319

	Het verenkleed van de woerd is prachtig gekleurd, terwijl het  vrouwtje bruingrijs is met witomrande ogen. De lichaamslengte bedraagt ongeveer 45 cm. De zwarte kop heeft een metaalglans. Vanaf de snavelwortel tot aan het einde van de sierlijk neerhangende kuif bevindt zich een witte streep. Aan de kuifbasis loopt aan de onderzijde nog zo'n smalle, witte band. De keel is wit. Bij het begin van de kastanjebruine borst bevindt zich een vlek en aan de onderzijde van deze borstkleur bevinden zich witte puntjes. De onderzijde wordt van de borst gescheiden door een zwarte streep. Het onderlichaam zelf heeft een witte kleur. De flanken zijn lichtbruin met zwarte streepjes. De onderstaartdekveren hebben een rode kleur. De vleugels en bovenzijde hebben een zwarte kleur met bruine veerzomen. Snavel en poten zijn helderrood. Het is een veel gehouden sierwatervogel die in het verleden weleens is ontsnapt. In de Benelux is de carolina-eend daarom een exoot die men weleens in de natuur kan tegenkomen.		Broeden in de natuur gewoonlijk in een boomholte. De jongen laten zich uit het nest op de grond vallen.
			Deze kleurrijke verschijning komt voor op rustige poelen en rivieren van oostelijk Noord-Amerika. 's Winters trekt hij naar het zuidelijk deel daarvan. Deze eend is vaak hoog in bomen aan te treffen en nestelt vaak in verlaten spechtenholen of in nestkasten hoog boven de grond. De vogel is tamelijk wintervast. Graag in de schaduw bij rustige poelen, meren en rivieren. Voorkeur voor ondiep water in loofbossen. Carolinaeenden zitten graag hoog in bomen, meestal in paren of kleine groepjes. Zij kunnen behendig tussen de bomen door vliegen.
	In de kolonies erg luidruchtig. Diverse lage keelklanken; volwassen vogels roepen vaak 'rraaaahhh", de jonge vogels kokken en kekkeren. Buiten broedseizoen zelden te horen. (info van Wikipedia.nl)		De carolina-eend voedt zich met bessen, eikels, zaden en insecten.
			Standvogel.